betekenissen

sommige lessen kun je niet leren
je moet ze ervaren om ze te begrijpen
het leven voorwaarts leven
om het achteraf te begrijpen
om er achteraf betekenis aan te geven
net als een kind
dat gewoonweg wat tekent
en daarna in samenspraak met de leerkracht
er betekenis aan geeft
het wonder schuilt hierin dat die betekenis
zomaar kan veranderen
daarvoor open blijven staan
is het geheim van levenskunst
ik wens dit alle mensen toe.

Arme mens

Alleen met onszelf en het internet.Geen kerk, geen gemeente waar we  lid van zijn .

Geen groep waaraan we  deelnemen.Geen menselijk contact.Als  digitale kluizenaars leven wij. 

Afgezonderd in een woestijn van bits en bytes van kudos en Facebook likes

Als woestijnvaders die, als geestelijke navelstaarders nooit verder uitstijgen boven zichzelf

Ik luister, ik lees, ik kijk,ik neem tot mij wat er via mijn scherm zich aan mij opdringt

ik wordt niet meer gescherpt door de non verbale taal die mij vroeger zo eigen was.

Die ik aflas aan het gezicht tegenover me bij het drinken van een kopje koffie,het houden van een goed gesprek.

Wij, moderne mensen, zijn verdwaald in de wereld van sociale media, de weg kwijt.

We Tinderen ons het bed in voor een flinke portie oppervlakkige sex.

We nemen daarbij onszelf en de andere niet meer serieus.

We swipen links of rechts al naar gelang onze voorkeur voor ,donker,lang, kort of 

billen borsten of een grote mond

Gek he? Dat we eenzaam zijn.

Een beetje investeren in die ander is er niet meer bij. 

Alles moet snel,nu,direct en meteen.We creëerden een verwende generatie door ze altijd 

op de achterbank ‘veilig ‘ naar school te brengen.Ondertussen wonen velen nog thuis, zien geen noodzaak om zelfstandig een leven op te bouwen.

Waarom zou je immers. Alles kan,is binnen handbereik.On demand noemen ze dat. 

Op afroep bestelbaar. Steeds meer wordt dat gedaan. 

We bestellen alles online. Ons eten,koopjes,sex,drugs,medicijnen,diensten,belasting opgave, bankzaken,reizen,kranten,werkelijk alles.

Gedachten,ideeën,opvattingen worden kritiekloos gedeeld en overgenomen. Niets wordt meer geverifieerd maar direct gepubliceerd. Dit gebeurt door de vakmensen bij de geschreven media maar ook door de amateurs thuis achter hun beeldschermen, door de reaguurders die hun meningen uitkotsen eer ze hun emoties hebben laten bezinken.

Dat zou vroeger wel anders geweest zijn. Toen ze nog in de ogen konden kijken van de ander

en daar in  een split second de stijgende verbazing,afkeuring of bevestiging konden lezen

van de woorden zojuist uitgesproken de bewering net geuit.

Maar aan dat kanaal,die nuance ontbreekt het in onze moderne sociale omgang. Digitaal pesten is gemeengoed geworden. De non verbale reactie van die ander ontbreekt in het hedendaagse discours als een maatstaf van wat nog betamelijk is als een ijkpunt van wat nog door de beugel kan. Ze wordt niet meer gezien en niet meer waargenomen.

Misschien dat wij daarom  kunnen zeggen wat we te zeggen hebben en de manier waarop we het altijd zeggen. Altijd tegen de rand van wat we ervaren als onbetamelijk.

Altijd schurend ,gezocht kwetsend, denigrerend,schofferend, zoals je vroeger enkel op cafe kon horen. Waar je onder gelijkgestemden was. Waar je kon zeggen wat je werkelijk dacht omdat er altijd wel de verzachtende alcoholcomponent in kon worden meegenomen. “ Ach hij heeft gewoon net een borrel te veel., ’t is dronkemanspraat. of “Zij hebben te veel zoete wijn gehad.” Maar in het huidige digitale landschap gaat dat niet meer op. Of zou het komen doordat we  alles door een beeldscherm van computer,tablet of smartphone moet bekijken?

Doordat wij ons  inmiddels hebben  losgezongen van de werkelijkheid?

De realiteit van alle dag?

Zou dat komen omdat wij, geïsoleerd en digitaal beveiligd, ten enenmale  het non verbale missen en dat al niet meer kunnen of durven  lezen?

Arme arme moderne mens.

Invalshoeken

Hij stelt zich apart voor zijn god

draagt een monnikspij

scheert een tonsuur op zijn hoofd

en leeft in een klooster.

Zij draagt een hoofddoek

geeft daarmee uiting aan wat ze gelooft

in welke verhouding zij zich ziet ten opzichte

van haar god haar geloofsgemeenschap.

Hij stelt zich apart voor zijn god

draagt een oranje gewaad

scheert zijn hoofd helemaal kaal

en leeft als bedelmonnik regelmatig

van wat hem wordt gegeven.

Zij stelt zich apart voor haar god

draagt een habijt,leeft in een klooster

draagt een ring waarmee ze aangeeft 

ik ben bruid van christus.

Hij stelt zich apart voor zijn god

maakt studie van zijn geloofsboek

bidt vijf keer per dag

houdt zich aan alle afgesproken en voorgeschreven reinigingsrituelen

laat zijn baard staan

en bezoekt regelmatig zijn geliefde moskee.

Wij ‘christelijke’ westerlingen hebben en masse onze kerken

verlaten,onze kruizen afgedaan en omgeruild voor secularisatie,humanisme en liberalisme.

Onze belijdenissen gelaten voor wat ze eens waren.

We zijn vergeten hoe te bidden dus  bidden we niet meer.

We zijn vergeten hoe te zingen dus we zingen niet meer 

anders dan bij ‘voice-kids’, ‘idols’ of ‘so you think. . .’.

We zijn vergeten wat heilig is 

We lezen niet meer in onze heilige boeken

We zijn vergeten wie de ander werkelijk is 

We zien niet langer naar hen om.

We zijn enkel bezig met onszelf.

Dit is wat 60 jaar secularisatie ons heeft gebracht.

Gebrek aan saamhorigheid,najagen van geld

in een door de financiële wereld geregeerde poltitiek.

Een verenigd Europa dat , amper 70 jaar na haar eigen  wereldoorlog,

uit elkaar dreigt te vallen omdat we ‘alweer’ ruziënd  over straat rollen

in een poging de vluchtelingenstroom ,ontstaan uit een oorlog elders,

in goede banen te leiden.

Wat ik  mis is wijsheid,liefde ,bewogenheid en mededogen voor slachtoffers, vluchtelingen

geradicaliseerde,anders gelovigen. Wat ik mis is werkelijke kennis van het eigen geloof of wat daar nog van over is met een diepgang die voldoende basis geeft om afgewogen besluiten en keuzes te maken gegrond in een besef dat ook het spirituele aspect van ons leven er toe zou moeten doen.

Wat ik mis is ruimte om de eigen grenzen te verleggen bij alle betrokken partijen,belanghebbenden ,strijders, slachtoffers.

Alzheimer reprise

Terwijl het beste nog moet komen

heeft hij geen weet meer van wat is

Terwijl hij ligt ,zijn blik, naar boven 

mogen wij geloven dat niets 

of niemand 

hem kan scheiden

van zijn bewaarder 

want 

het beste moet nog komen.

Dies irae

Dies irae

ik vel geen oordeel

Dies irae

wat is rechtvaardig in uw ogen?

Dies irae

wat is waarheid anders

dan afwezigheid van leugen?

Dies irae

wat is goed en wat is fout?

wie  is van ijzer

wie is van hout?

Dies irae

doe uw voordeel

vel geen oordeel